Anılar Bitmez Burda #2

istanbuldan kazana kazana trakya üniversitesini kazanmıştık. okulumuz kırklarelideydi. yapacak çok fazla aktivite olmadığından heryerde yapılabilecek faaliyet olan futbola yönelmiştik. ben ve ibrahim kavaklı spora hiç düşünmeden imzaları atmıştık. tabi 1. amatörde olan klüplerin maddi durumları çok iyi olmadığından 2 sene belediye otobüslerine bedava binme, ramazan aylarında kumanya, arada olursa 20 ytl prim karşılığı boş mukavelelere imzaları attık. sezona hiçte iyi başlangıç yapamamıştı kavaklı 4 maçta sadece 1 puanları bulunuyordu ve sonunculardı. takıma bizim katılmamızla beraber çok iyi bir seri yakalamıştık 7 maçta sadece bir beraberlik almıştık önümüze geleni deviriyorduk. takım artık idmanlarda şampiyonluğu konuşmaya başlamıştı. hani baki mercimeğin bir sözü vardı beşiktaştayken '' şampiyonluk kokuları gelmeye başladı'' bizimkide o hesap. ama ibrahimin ayağından sakatlanması ön liberoda bir eksikliğe yol açtı. ve o civarın derbisi sayılan inece maçında oynıyamıyacaktı. inece 2. ydi bizde onları 1 puan gerisinde takip ediyorduk. ineceyi yenmemiz halinde inecenin önüne geçicektik. ama malesef o deplasmandan puan çıkartamadık. artık hesaplar bizim üzerimizden yapılıyordu amatör ligde ne şampiyonluk iddiamız vardı nede küme düşme. amatörde azda oynamış olan bilir son hafta neler olduğunu saha dışında.. biz üskübe gidicektik eğer üskübü yenersek düşecekler beraberlik halinde pehlivanköy 2. amatöre merhaba diyecekti.bizim o hafta istanbulda işimiz olduğundan maça gidemedik iboyla fakat işin ilginci maç 15. dk da uygunsuz hava şartlarından üskübün 1-0 galibiyetiyle tatil edilmiş. üsküpte oynayan sınıf arkadaşımız halit bize haberi vermişti. bizde bi dahaki maça gittik klüp başkanımızın hatırı ile. oysaki hiçbi iddiamız yoktu ama başkan üsküp yöneticilerine önceki maçta ilgisizlikten dolayı biraz kızmış. bize maçı verin deseler dünden razıyız fakat bizimle kimse ilgilenmemiş. bizde iboyla haftasonu premier lig izlemek yerine aktif yolu seçmiştik. sabah sıcak sıcak yataklarımızdan kalktık agam 2 börekçisine kahvaltıya gittik ordan klüp otobüsüyle üskübe doğru yola çıktık. üskübe vardığımızda bir önceki maç gibi kimse bizimle ilgilenmedi.hatta işin ilginci sınıf arkadaşımız halit bile bize selam vermeye korkar gibiydi. ve bizde maça sanki şampiyon olacakmışçasına başladık deplasmanda karşılıklı ataklardan sonra üsküp ilk devreyi 1-0 önde kapamıştı. ikinci yarıyla beraber rüzgarıda arkamıza alarak saldırmaya başladık10 numara serhat abi ben ve ibo sezonun en iyi maçını çıkarıyorduk. ve bir korner atışında ibo ön direğe koşusunu yapıp uzun boyununda avantajıyla skoru 1-1 e getiriyordu.dakikalar geçiyor biz saldırmaya devam ediyorduk. 90+ lar oynanırken kazandığımız bir frikikte yapmadığım birşeyi yaptım topun başına geçtim yaklaşık 25 metre mesafe vardı 3 direğe herkes benden orta bekliyordu. bende o niyetle geçmiştim topun arkasına ama içimden biri kaleye zımbala diyordu. ve topa doğru gelip var gücümle asıldım topa top önce köşeden üst direğe sonra yere sonra üst ağlara çarptığında sanki şampiyon olmuş gibi sevindik. maç 2-1 bitti. soyunma odasına doğru giderken birden aklımıza halit geldi birden iboyla birbirimize baktık halitin yanına doğru yöneldiğimizde üsküplü diğer topçuların sert bakışlarını gördük ona rağmen gittik elini sıktık halitte ''abe siz nasıl adamsınız beee sanki şampiyon olacaksınız''dedi. ama iş iş geçmişti iboyla üskübe giderken halitlerin köftecisinde kağıt kebabı ve biralama planları yapıyorduk ama o anda mantıklı olan o değildi bizde otobüsle beraber kırklareliye tutturamadığımız iddaa sonuçlarını almaya doğru yol aldık....

(halitinde ekliyecekleri vardır mutlaka bu yazıya)